İpek-3-Hüseyin Hafızgil |
||||
| Hacı Osman Bölükbaşı | ||||
| İbrahim Ağa | Mehmetali Çvş | Hacı yakup | ||
| Mehmet Ali Çavuş
Çocukları: Mahmut ve Mehmet Ali |
||||
| Mehmet ali | ||||
| Çocukları: Hüseyin Hafız , Hüsnü Hafız , Gadun, Mineş, Ayşe, Gülüzar | ||||
| Hüseyin Hafız | ||||
| Hüseyin Hafız | eşi Havva | eşi Emine | ||
| Çocukları: Mehmet, Ahmet, Ali, Mustafa Kemal (Reis), Hanife, Cemal Azmi, Fahri Yılmaz, Melahat, Refika | ||||
 |
 |
|||
| Hanife | Refika | |||
| Mehmet | ||||
| Mehmet | eşi Hanife | |||
| Çocukları | ||||
| Necati | ||||
 |
 |
|||
| Necati | eşi Hanife(Feride) | |||
| Çocukları: Selma, Hülya, Ayla, Ufuk, Uğur, Ayten | ||||
| Ufuk | Uğur | |||
| Ahmet | ||||
| Ahmet | eşi İfaket | eşi Refiga | ||
| Çocukları: Asuman, Bora, Cenkçi | ||||
| Bora | Cenkçi | |||
| Ali | ||||
| Ali | eşi Ayşe | |||
| Çocukları: Nihat (Aydın), Nevzat Faik, Atika | ||||
| Nihat (Aydın) | ||||
 |
 |
 |
||
| Nihat (Aydın) | eşi Güler | |||
| Çocukları: Ali, Ayşenur | ||||
| Ali | ||||
 |
 |
|||
| Ali | eşi Sevilcan | |||
 |
 |
 |
||
| Ali’nin | düğününde | |||
| Nevzat Faik | eşi Fatma | |||
| Kevser | ||||
| Mustafa Kemal (Reis) | ||||
 |
||||
| Mustafa Kemal (Reis) | ||||
| Cemal Azmi | ||||
 |
||||
| Cemal Azmi | eşi Hanife | |||
| Çocukları: Güler, Sait Ersin, Sabahat, Gönül (eşi Metin Yenigün), Halil İbrahim, Caner | ||||
|
 |
 |
||
| Güler | Sait Ersin eşi İpek | Sabahat, Gönül | Halil İbrahim | Caner |
 |
||||
 |
||||
| Fahri Yılmaz | ||||
| Fahri Yılmaz | eşi Kadriye | |||
| Çocukları | ||||
| Haluk Zafer | Hakan | Fatma Hilal | ||
|
|
||||
|
Kısa Yaşamı Sis dağı yaylasında patar (ağaç) evinde 18.06.1957 yılında dünyaya gelmişim. Çocukluğum Türkelli Köyü ile Kadırga Yaylası arasında geçti. İlkokulu köyde okudum. Orta okula gidemedim. O zaman orta okul Beşikdüzü’nde idi. Dedem kaydımı yaptırdı ama babannem okumama karşı çıktı, okula gidemedim. Ama okumayı asla bırakmadım, ne bulduysam okudum. Eski kitaplar, gazeteden yapılmış kese kağıtları, ekmeğe sarılmış eski gazeteler, kardeşimin eve getirdiği teksas tommiks kitapları…Kısacası okumaya dair yazılı her şeyi okudum. Annem ahıra ineklerin işlerini görmek için gönderirdi, ben hırkamın içine kitap saklar ahırda gazelin içine oturur kitap okurdum, okumaya meraklıydım. Aradan dört yıl geçti köyümüze dikiş nakış kursu açıldı. Ben de gidip yazıldım. Kursa devam ederken kurs hocamız; Güler sen zeki bir kızsın sınav varmış, ebe okulu sınavı sende gir dedi. Ben de rahmetli Ethem hocaya gidip dilekce yazdırdım. Evden habersiz gönderdim. Sınav zamanı nasılsa kazanamaz gidip gezsin dediler. Trabzon’da sınava girdim. Altı yedi arkadaş idik, tek ben kazandım. Kütahya sağlık okulunu üç yıl okudum. Göreve gitmeden Nihat İpek’le nişanlandım. 01.11.1976 yılında Kayseri / Kuşcular beldesinde göreve başladım. 1977 haziran ayında evlendim. Rize’ye tayin oldum…Orda 24.05.1978 yılında oğlum Ali doğdu. 1981 ekim ayında Trabzon’a tayin oldum. 21.12.1981 yılında kızım Ayşenur doğdu. Okuma isteğim hala devam ettiği için sağlık bakanlığına dilekce yazdım, bize sağlık meslek lisesinde bitirme hakkı verilsin diye. Dilekçeme yanıt geldi; bana şu anda öyle bir olanak yok, milli eğitimin lisesini bitirirsen özlük hakkından yararlanacaksın diye. Milli eğitim müdürlüğüne dilekce verdim, ortaokul da fark ders verin dediler. Ortaokul fark dersleri verdim, ikinci ortaokul diplomasını aldım. Liseye baş vurdum. Lise bitirme sınavına girerek liseyi bitirdim. Sağlık meslek yüksek okuluna baş vurdum, kazandım. Açık öğretim okulunu okudum. Bu okulu okurken sağlık bakanlığı meslek liselerinde bitirme sınavı hakkı verdiler. Buraya da baş vurdum aynı sene. Bu lise bitirme sınavına da girerek ikinci lise diplomamı aldım. Tabi Yüksek okulu da bitirerek yüksek hemşirelik diplomasını aldım. 28 yıl 5 ay çalıştığım mesleğimden 01.04.2004 yılında emekliye ayrıldım. Bu okulları okurken eşim Nihat İpek’in çok desteğini gördüm, kendisine teşekkür ediyorum. Şimdi sosyal işler le ilgileniyorum. *Emekli ebe / yüksek hemşire (Cemal Azmi İpek kızı) |
||||
| Babamın manileri
Babam Cemal Azmi İpek 1961 yılında doğan üç aylıkken beşiği ateşe devrilip yanarak ölen, hiç görmediği oğluna yazdığı manilerin bir kısmını buldum. Yazmak istedim. |
||||
| İşi bıraktım o gün
Ağladım yana yana Ne oldu bilmiyorum Mektubunuz yok bana Köyde olan insanlar Gidiyorlarmış işe Abeyimden mektup var Yollamış Karabük’e Traş olayım dedim Bulamadım berberi Mektubu geldi bana Duydum acı haberi Dizlerim tutuluyor Gidemiyom yokuşa Haber döndürdü beni Beynimden vurulmuşa Dünya bir zindan oldu Sanki ben bayılmışım Ne oldu bilmiyorum Karanlığa dalmışım Gece rüyamda gördüm Baktım ki benim odam Uykumdan uyanmışım Var etrafımda adam O güzel yüzlü bebek Kucağıma almadım Onu sevip koklayıp Hayallere dalmadım Küçük olan çocuğun Kanı kaynamaz kanı Beşikle mi devrildi Yavrumun tatlı canı Bir yandan yanıyordu Hemde kıvranıyordu Acı acı bağırıp Kurtaran arıyordu Allahım verdi bana Yine de Allah aldı Yaktılar küçüğümü Beni kedere saldı Daha hiç görmemiştim İsmini bilmiyorum Vermesin böyle acı Allahtan diliyorum |
Kalbimden yaralandım
Akar yaramın kanı Yaktılar gül çiçeği Yok muydu onun canı Var mıydı daha çilem Buda geldi başıma Yandı benim küçüğüm Girmemişti yaşına Beni gelecek diye Bekler misin bebeğim Kırdılar kanadını Kanatsızdır meleğim Keşke yanımda olsan Belki böyle olmazdı Ateş sarmazdı seni O gül benzin solmazdı İki elinden tutup Severek yürüttünüz Ondan evvel kaç çocuk Bu evde büyüttünüz Keşke olmasa idi Benim oldu sanmazdım Doğru ecelden ölse Öldüğüne yanmazdım Bağırma acı acı Ateş sildi yaşını Seni yaratan Allah Kurtarmadı başını Gül yüzün soldu artık Daha sakın bağırma Ben çok kabahatliyim Babam diye çağırma Yaktılar seni gülüm Girdiler kanlarına Al dediler almadım Sizleri yanlarıma Hayat öyle çok zor ki Her birimiz bir yerde Ekmek parası için Bıraktım sizi köyde Annesi evde yokmuş Gitmiş gazel yaprağa Ben görmedim yavrumu Girmiş kara toprağa |
|||
